-
1 wskutek
praep. as a result- śmierć nastąpiła wskutek krwotoku wewnętrznego death occurred as a result of internal bleeding- zmarł wskutek przedawkowania he died (as a result) of an overdose- wskutek tego as a result, consequently- pokłócił się z przełożonym, wskutek czego stracił pracę he quarrelled with his superior, as a result a. in consequence of which he lost his job- zaspał i wskutek tego spóźnił się na pociąg he overslept, and as a result he missed his train* * *prep* * *prep.+ Gen. because of ( sth); as a result of ( sth); owing to ( sth); through; wskutek tego as a result; consequently.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wskutek
-
2 wskutek
-
3 wskutek
предл.• вследствие* * *предлог. с Р вследствие, в результате;\wskutek tego а) из-за этого;
б) и потому;\wskutek niedbalstwa пс небрежности;
\wskutek braku czegoś из-за отсутствия, в связи с отсутствием чего-л.* * *предлог с Рвсле́дствие, в результа́теwskutek tego — 1) из-за э́того; 2) и потому́
wskutek niedbalstwa — по небре́жности
wskutek braku czegoś — из-за отсу́тствия, в связи́ с отсу́тствием чего́-л.
Syn: -
4 ucierpieć
(-pię, -pisz); vi perf* * *pf.- ę -isz (= ponieść szkodę, doznać uszczerbku) suffer; be hard hit (od czegoś l. wskutek czegoś by sth); kraj mocno ucierpiał wskutek powodzi the country was severely affected by flood; nie ucierpieliśmy na tym we're none the worse for it; ucierpiał wskutek wypadku he suffered injuries in the accident.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ucierpieć
-
5 nabiegły
a.(= nabrzmiały) swollen ( czymś with sth); nabiegły krwią ( o oczach) bloodshot ( wskutek czegoś from sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nabiegły
-
6 stürzen
stürzen ['ʃtʏrʦ̑ən]2) ( rennen)ins Haus \stürzen wpadać [ perf wpaść] do domu3) ( die Macht verlieren)[über etw ( akk) ] \stürzen Regierung: upaść [wskutek czegoś]1) ( werfen)jdn aus dem Fenster \stürzen wyrzucić kogoś z oknaIII. vr1) ( herausspringen)sich aus dem Fenster \stürzen rzucić się z okna2) ( sich werfen)sich auf jdn/etw \stürzen rzucić się na kogoś/coś3) ( fig)sich in Schulden ( akk) \stürzen popaść w długi -
7 naciekać
impf naciec* * *ipf.1. (= gromadzić się wskutek ściekania) collect ( do czegoś in sth).2. med. infiltrate.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naciekać
-
8 drętwi|eć
impf (drętwieję, drętwiał, drętwieli) vi 1. (tracić czucie) [ręce, nogi] to become a. go numb; [kark] to stiffen (up)- drętwiał z zimna he was numb with cold- ze zmęczenia drętwieją mi nogi my legs are numb with fatigue ⇒ zdrętwieć2. (wskutek emocji) to be numb a. petrified (z czegoś with sth)- widzowie drętwieli z przerażenia the audience was a. were paralyzed by fear- drętwiał na myśl o karze he was petrified at the thought of being punished ⇒ zdrętwiećThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > drętwi|eć
-
9 ucierpieć
См. также в других словарях:
wskutek — «przyimek wyrażający przyczynę; w wyniku, w następstwie czegoś, z powodu czegoś; skutkiem, na skutek» Zmarł wskutek odniesionych ran. Przemarzł i wskutek tego zachorował … Słownik języka polskiego
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… … Słownik języka polskiego
padać – paść ofiarą — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} tracić życie, przestawać istnieć z powodu czegoś, czemu nie można się przeciwstawić; odnosić szkodę, doznawać przykrości wskutek czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spośród ocalałych przed powodzią,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uraz — m IV, D. u, Ms. urazzie; lm M. y 1. «uszkodzenie tkanek lub narządów wskutek miejscowego lub ogólnego działania jakiegoś czynnika zewnętrznego (np. chemicznego, mechanicznego, termicznego); ogólniej: uszkodzenie ciała wskutek uderzenia, nacięcia … Słownik języka polskiego
po — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z biernikiem {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje na granicę zasięgu czegoś w przestrzeni lub w czasie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wanna wypełniona po brzegi wodą. Śnieg po… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego
utrząść — dk XI, utrzęsę, utrzęsiesz, utrząś a. utrzęś, utrząsł, utrzęsła, utrzęśli, utrzęsiony, utrząsłszy utrząsnąć dk Va, utrząśćnę, utrząśniesz, utrząśnij, utrząśćnął, utrząśćnęła, utrząśćnęli, utrząśnięty, utrząśćnąwszy utrząsać ndk I, utrząśćam,… … Słownik języka polskiego
wyprzeć — I dk XI, wyprzećprę, wyprzećprzesz, wyprzećprzyj, wyprzećparł, wyprzećparty, wyprzećparłszy wypierać ndk I, wyprzećam, wyprzećasz, wyprzećają, wyprzećaj, wyprzećał, wyprzećany «prąc, pchając usunąć coś skądś, usunąć siłą kogoś lub coś; wypchnąć»… … Słownik języka polskiego
przepalić — dk VIa, przepalićlę, przepalićlisz, przepalićal, przepalićlił, przepalićlony przepalać ndk I, przepalićam, przepalićasz, przepalićają, przepalićaj, przepalićał, przepalićany 1. częściej dk «zniszczyć coś płomieniem, ogniem, uszkodzić przez… … Słownik języka polskiego